Διαγωνισμός Ρομποτικής
Μιλήσαμε με τον Αλέξανδρο Πουπάκη, μέλος και παραγωγό του Ραδιοφώνου μας, ο οποίος έχει ασχοληθεί εντατικά με το χώρο της ρομποτικής και όχι μόνο.
Βαΐα: Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη ρομποτική;
Άλεξ: Ξεκίνησα να ασχολούμαι από πολύ παλιά. Σκέψου στην 2α δημοτικού κατασκεύασα το πρώτο μου κύκλωμα. Έπειτα, στο γυμνάσιο και συγκεκριμένα στη 2α γυμνασίου έφτιαξα ένα τηλεκατευθυνόμενο κλάρκ. Έτοιμη μεν η τηλεκατεύθυνση αλλά όλα τα υπόλοιπα υλικά όπως μοτεράκια, γρανάζια τα τοποθέτησα εγώ. Συνεχίζουμε στη 3η γυμνασίου όπου αποφάσισα να φτιάξω έναν αυτόματο ηλεκτρομαγνητικό επιταχυντή, τον οποίο χειριζόσουν πλήρως μέσα από ένα λογισμικό που δέχονταν φωνητικές εντολές. Τέλος, στην 1η λυκείου, αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα ερευνητικό project σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική που απαιτούσε τη κατασκευή πολλών ρομπότ.
Β: Ρομπότ ανθρωπόμορφο;
Α: Δεν είναι πάντα απαραίτητο να είναι ανθρωπόμορφα. Ρομπότ είναι ένα σύστημα το οποίο έχει κάποια επαφή με το περιβάλλον και εκτελεί έναν αλγόριθμο ή ένα λογισμικό. Στη δική μου περίπτωση ήταν ένας κύβος από πλακέτες που όλες μαζί απάρτιζαν το συνολικό κύκλωμα. Συνέφεραν οικονομικά και δεν επέβαλαν αχρείαστους περιορισμούς.
Β: Φαντάζομαι όλος αυτός ο εξοπλισμός έχει κάποιο κόστος. Πώς κατάφερες να το βγάλεις εις πέρας;
Α: Όπως σου είπα, υπήρχε αρκετά μεγάλο κόστος για να καλύψω τον εξοπλισμό αυτό, γι’ αυτό είπα να δοκιμάσω τις επιχορηγήσεις. Σκέψου έστειλα γύρω στα 800 email εκ των οποίων μου απάντησαν οι 10 εκ των οποίων πάλι οι 4 απαντήσεις ήταν θετικές. Πέρασα από διάφορες συνεντεύξεις και έτσι αποφάσισαν οι 4 εταιρείες να στηρίξουν τη προσπάθεια μου για την εξέλιξη των ρομπότ. Έτσι, απέκτησα πολλές γνώσεις για τη τεχνητή νοημοσύνη και τα τυπωμένα κυκλώματα. Πέρα από αυτά όμως, εξέλιξα περισσότερο και το επικοινωνιακό κομμάτι που το θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό.
Β: Όταν πέρασες στο Πολυτεχνείο ασχολήθηκες με κάποιοι project ;
Α: Αφού πέρασα στο Πολυτεχνείο Κρήτης εντάχθηκα στην ομάδα του Κρητικού Αστροναύτη.
Β: Δηλαδή;
Α: Θέλαμε να στείλουμε ένα όχημα στη στρατόσφαιρα για να πάρουμε κάποιες μετρήσεις. Έτσι, ξεκινήσαμε ένα project με τα μέσα και το χρόνο που είχαμε.
Β: Ο δικός σου ρόλος στην ομάδα;
Α: Ο ρόλος μου ήταν η όλη ανάπτυξη της τεχνολογίας και του λογισμικού. Δηλαδή, η συνολική σχεδίαση της αποστολής και τα operations των πτήσεων. Το θεωρώ πολύ επιτυχημένο project. Ίσως σε κάποιους να ακούγεται εύκολο αλλά στη πορεία προέκυπταν συνεχώς δύσκολα προβλήματα που δεν μπορείς να προβλέψεις αλλά σίγουρα πρέπει να λύσεις.
Β: Πως σου προέκυψε η ιδέα του διαγωνισμού ρομποτικής;
Μου ζητήθηκε από τον Μάριο τον Πρόεδρο της Ραδιοφωνικής Ομάδας να διοργανώσω ένα διαγωνισμό για μηχανικούς. Το δέχτηκα επί της αρχής και μετά από 2 ώρες του πρότεινα 3 ιδέες και καταλήξαμε στη ρομποτική.
Β: Ποιος είναι ο στόχος του διαγωνισμού;
Παρότι η ρομποτική περιέχει πολλά στοιχεία για ηλεκτρολόγους μηχανικούς πχ προγραμματισμό, η αλγοριθμική σκέψη θεωρώ πως είναι απαραίτητη σε κάθε είδους μηχανικό. Μέσα από το διαγωνισμό θέλουμε οι φοιτητές να ασχοληθούν με τη ρομποτική και να τη προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα.
Β: Δεν θεωρείς δηλαδή ότι θα αφορούσε μόνο φοιτητές του ΗΜΜΥ;
Α: Σε καμία περίπτωση. Η ρομποτική, αρχικά, δεν αφορά μόνο μηχανικούς αλλά και βιολόγους, γιατρούς κλπ. Είναι κάτι με το οποίο αξίζει να ασχοληθείς. Η σχολή δεν είναι περιορισμός. Όπως τα μαθηματικά είναι θεμελιώδες εργαλείο για κάθε μηχανικό έτσι και η ρομποτική είναι ένα τεχνολογικό εργαλείο.
Β: Θεωρείς ότι ένας διαγωνισμός ρομποτικής ταιριάζει σε ένα Ραδιοφωνικό Σταθμό;
Α: Το Ραδιόφωνο είναι μέσο επικοινωνίας. Σου δίνει τη δυνατότητα να προβάλλεις επιστήμες, τέχνες, αξίες, δράσεις. Από κει και πέρα θεωρώ ότι πρέπει να προβάλλεις δράσεις οποιουδήποτε κλάδου.
Β: Για το μέλλον τι σχέδια έχεις;
Α: Αρχικά, τον Ιούνιο θα πάω στο CERN όπου με δέχτηκαν σε μια θέση σχετικά με την δεύτερη αναβάθμιση του επιταχυντή το 2025. Συγκεκριμένα, θα αφορά το hardware των triggers και του συγχρονισμού υποσυστημάτων του ανιχνευτή CMS, στην ομάδα DAQ (data acquisition).
Β: Τρομερά συγχαρητήρια για αυτή την επιτυχία. Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά της ηλικίας μας;
Α: Να σκεφτούν πως θα ήθελαν να είναι η ζωή τους. Δηλαδή, που βλέπουν τον εαυτό τους σε 5 χρόνια. Να θέσουν στόχους είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Έπειτα, να τολμήσουν τις ιδέες τους και να προσπαθήσουν να κατακτήσουν αυτά που θέλουν χωρίς να φοβούνται την αποτυχία. Το να αποτύχεις κάπου δεν ορίζει την επιτυχία σου στη ζωή. Η αποτυχία είναι το μεγαλύτερο κίνητρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη τη ζήσεις γι’ αυτό συμφιλιώνεσαι με αυτή και τολμάς με ανοιχτό μυαλό.
Β: Σε ευχαριστώ πολύ Άλεξ εύχομαι κάθε επιτυχία.
Α: Εγώ σε ευχαριστώ: Καλή συνέχεια!
